در زمین فوتبال، هر بازیکن نقش خاصی را ایفا می‌کند که به عملکرد کلی تیم کمک می‌کند. به طور کلی، می‌توان نقش‌ها را به چهار دسته اصلی تقسیم کرد: دروازه‌بان، مدافع، هافبک و مهاجم. هر کدام از این دسته‌ها وظایف و مسئولیت‌های منحصربه‌فردی دارند که برای اجرای تاکتیک‌های تیم ضروری هستند.

دروازه‌بان آخرین خط دفاعی تیم است و وظیفه اصلی آن جلوگیری از ورود توپ به دروازه است. آن‌ها تنها بازیکنانی هستند که مجاز به استفاده از دست‌های خود در داخل محوطه جریمه هستند. علاوه بر واکنش‌های سریع و مهارت در گرفتن توپ، دروازه‌بانان اغلب نقش مهمی در شروع حملات با پاس‌های دقیق به مدافعان یا هافبک‌ها دارند.

مدافعان در جلوی دروازه‌بان بازی می‌کنند و وظیفه اصلی آن‌ها جلوگیری از رسیدن مهاجمان حریف به دروازه و دفع حملات است. مدافعان میانی در مرکز خط دفاعی قرار می‌گیرند و معمولاً مسئول مهار مهاجمان مرکزی حریف هستند، در حالی که مدافعان کناری (وینگ‌بک‌ها و فول‌بک‌ها) در کناره‌های زمین بازی می‌کنند و علاوه بر وظایف دفاعی، می‌توانند در حملات نیز شرکت کنند و توپ را از کناره‌ها ارسال کنند.

هافبک‌ها در میانه زمین بازی می‌کنند و نقش связующее بین خط دفاع و حمله را دارند. وظایف آن‌ها می‌تواند بسیار متنوع باشد، از بازپس‌گیری توپ و قطع حملات حریف (هافبک دفاعی) گرفته تا بازیسازی و ایجاد موقعیت برای مهاجمان (هافبک تهاجمی). هافبک‌های میانی اغلب وظایف ترکیبی دارند و باید هم در دفاع و هم در حمله مشارکت کنند.

مهاجمان در نوک حمله قرار دارند و وظیفه اصلی آن‌ها به ثمر رساندن گل است. مهاجمان می‌توانند نقش‌های مختلفی داشته باشند، از مهاجم نوک که در محوطه جریمه منتظر فرصت گلزنی است، تا وینگرها که از کناره‌ها نفوذ می‌کنند و توپ را ارسال می‌کنند، یا مهاجمان سایه که پشت مهاجم نوک بازی می‌کنند و در خلق موقعیت نقش دارند. همکاری و هماهنگی بین مهاجمان برای ایجاد موقعیت‌های خطرناک ضروری است.